اهل روستایم ...

به نام خدا  

اهل روستایم ...  

(تقدیم به اهالی روستای هریکنده)  

اهل روستایم

کنار شهر بابل

عاشق شعرم

 ز غربت  می سرایم ،

 بس ترانه و سرود 

می چکد بس نکته ها

 همچو نم نم در بهار

می شود سرشار باران

 ذهن پاکم ،  شهر دور

بس نویسم ،  تازه ها ،

 آبادی و سیمای بومش

کوشش جمعیت آنجا ،

 در پی نان حلالش 

از تلاش  مردمانی

در نسب از نسل رستم

جمله پیدا و کشاورز

جمله پیوندند و پیروز 

از فضای سبز صحرا

 تا به شالیزار و باغش

رویش گلهای زیبا

 نغمه ها ی بلبلانش 

چهرة زیبای صحرا

رحمت و لطف خدایی است

در بهار و بوی نارنج ،

عطر خوش آنجا فراوان 

 با طراوت ، باغ و بستان

بلبلان را شاد و سرمست

سبزه را شوق نگاهی است

وصلت گلهای رنگ رنگ 

زوزة   ناز  نسیمش

 بوسه پنهان و  سنگین

رخص برگهای درختان

موج رویش ،  سبز و رنگی 

بر کران جویباران ،

 بوی نعنایش هویداست

سبزه گشته است زان خبر ها

عاشق و سرمست و شیدا 

آخر این گویم به شعرم

باشد آن  دائم  مقاوم

بوم  و دشتش باشد آباد

مردمانش جمله پیروز 

طاهری در بند کنجی

گرچه آرام است و آسان

بر جمال  و  وصف  روستا

بس بسازد  شعر  فراوان 

*** 

میرحمزه طاهری هریکنده ای نوپا