"خانه موزه و اقامتگاه بومگردی ایران منش" 

🔸بخش موزه: 
شامل یک خانه لارده ای با وسایل و اشیای قدیم زندگی سوادکوهی ها و یک گالش منزل با ابزار و آلات کاری و یک نپار  
 

🔸بخش اقامت:
- یک واحد یک خوابه با ۴۰ متر بنا سرویس کامل 
- یک واحد دو خوابه با ۹۰ متر بنا سرویس کامل
- یک خانه چوبی (لارده ای) برای اقامت به سبک قدیمی (برای 5 + 2 نفر)
- یک گالش مِنزل برای اقامت با تجهیزات و امکانات گذشته و به سبک قدیمی قدیمی (برای 12 + 8 نفر)
- یک نفار (کومه) با ویوی 360 درجه ای (برای 5+ 3 نفر)

🔸 برنامه های جانبی:
جنگل پیمایی، کمپ جنگلی، غار نوردی، قله پیمایی (جنگلی)، آفرود جنگلی، پینت بال جنگلی، رودخانه پیمایی، ماهیگیری، آلاچیق کنار رودخانه تلار و پرورش ماهی، شب مانی در نفار شالیزاری (شوپه)، برنامه امامزاده در جنگل، چیدن محصولات و داروهای گیاهی، تهیه کلکسیون جنگلی، خرید محصولات طبیعی و ارگانیک و...

🔹 آماده سرویس دهی به تورهای سیاحتی و گروه های ورزشی از جمله کوهنوردی و گلگشت با لیدرهای تخصصی و بلدهای محلی و برای متقاضیان شخصی و خانوادگی می باشد.

✳️ شماره تماس:  09119116890

✅ تلگرام : https://t.me/Boumgardi_iranmanesh

#خانه#موزه#اقامتگاه#بومگردی#ایران_منش#اساس#سوادکوه#مازندران#

✳️ "خانه موزه و اقامتگاه بومی ایران منش" در روستای اساس سوادکوه آماده خدمات دهی می باشد.

🔸بخش موزه: 
شامل یک خانه لارده ای با وسایل و اشیای قدیم زندگی سوادکوهی ها و یک گالش منزل با ابزار و آلات کاری و یک نپار با چشم انداز تمام جهت روستای اساس
 
🔸بخش اقامت:
- یک واحد یک خوابه با ۴۰ متر بنا سرویس کامل 
- یک واحد دو خوابه با ۹۰ متر بنا سرویس کامل
- یک خانه چوبی (لارده ای) برای اقامت به سبک قدیمی (برای 5 + 2 نفر)
- یک گالش مِنزل برای اقامت با تجهیزات و امکانات گذشته و به سبک قدیمی قدیمی (برای 12 + 8 نفر)
- یک نفار (کومه) با ویوی 360 درجه ای (برای 5+ 3 نفر)

🔸 برنامه های جانبی:
جنگل پیمایی، کمپ جنگلی، غار نوردی، قله پیمایی (جنگلی)، آفرود جنگلی، پینت بال جنگلی، رودخانه پیمایی، ماهیگیری، آلاچیق کنار رودخانه تلار و پرورش ماهی، شب مانی در نفار شالیزاری (شوپه)، برنامه امامزاده در جنگل، چیدن محصولات و داروهای گیاهی، تهیه کلکسیون جنگلی، خرید محصولات طبیعی و ارگانیک و...

🔸 بخش پذیرایی:
غذاهای محلی شامل: ( آش دوغ، آش ترش، ته چین سوادکوهی، کئی پلا، گل ماستی، شیر پلا، شلبله،  سیب زمینی زغالی، گوجه خرش، ماهی کباب،

شماره تماس: 09119116890   و   09121594674

چكيده

گردشگري فرهنگی مبتني بر آیین های بومی و محلی  در سراسر دنيا مورد توجه ویژه ای قرار گرفته است و نیز طرفداران فراوانی پیدا کرده است. امروزه اكثر كشورهاي توسعه يافته پيوند عميقي بين گردشگري و آیین های بومی ايجاد كرده اند. ايران نيز با دارا بودن تنوع قوميتي، مستعد توسعه این نوع از گردشگری و جشنواره هاي بومی و محلي مي باشد، از آن جمله مي شود به آیین های بومی و محلی و موسيقي جذاب منطقه سوادکوه استان مازندران اشاره كرد كه ميتواند به عنوا ن يك محصول جديد گردشگري نقش موثري را در جذب گردشگران بالقوه ايفا كند. هدف اين پژوهش بررسی نقش آیین های بومی و محلی در توسعه گردشگری شهرستان سوادکوه مي باشد. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی می باشد که با تکنیک پیمایش انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه ساکنان مناطق دارای جاذبه گردشگری و همچنین گردشگران شهرستان سوادکوه در آن مناطق بودند که تعدادشان حدود 15000 نفر می‌باشد. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد 375 نفر برآورد گردید که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ برابر83.7 تایید شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-22  و روش های آماری توصیفی و استنباطی انجام گرفت. نتایج آزمون های آماری نشان داد توجه به آیین های بومی و محلی بر توسعه گردشگری شهرستان تاثیر دارد. همچنین میزان شناخت و آگاهی مردم و گردشگران از آیین های بومی و محلی و موانع و محدودیت های اجرای آیین های بومی و محلی با با توسعه گردشگری شهرستان سوادکوه رابطه معناداری دارد.

 واژگان كليدي: آیین های بومی و محلی، توسعه، گردشگري، سوادکوه.

توضیح: متن کامل پایان نامه در آینده نزدیک در وبلاگ قرار می گیرد .

تاچه زنده منه کار ، اسا چچیسه، به کنار

کشی شل بیه ونه سرتاچه ی غم به کنار

تا کجه این بار کج ره شه دسته جا ونه دارم 

دل گونه برو هنیش شه یار ور، عقل به کنار

3 فروردین 1398

وِه دنِیاره دییه اِما نَدیمی!

گِلابِ بو چیه اِما نَچیمی!

چِش و گوش و زبون ِدوش کَشمِبی !

نِشنامبی و نَویمی و نَچیمی!!

روحش شاد/ قاسمعلی ایران منش

این پست را نه از بابت رفتار حرفه ای وبلاگ نویسی که بر اساس دستور جناب سیف علی الیاسی که در اولین برخورد بنده از بابت فوت جانگداز و دلخراش فرزند دلبندش " مجتبی الیاسی" رخ داد می نویسم که در حالت نواجش گفت : سرگذشت مه پسر ره اینترنت دله بنویس تا همه بوینن " نوشتم ...

البته بنده در هر حالی این سوگ را هم می نوشتم تا در زمان ثبت شود ولی این حادثه و این غم که کمر سیف علی را شکست دیگر برای بنده ای که الان اشک در چشمان حلقه زده است بی نهایت سنگین و غیر قابل باور است ...

گویی سیف علی دیگر به قامت راست نمی ایستد زیرا سنگینی فوت جوان 23 ساله ای که دو ماه از ازدواجش گذشته ، اجازه بلند قامتی نمی دهد ...

حادثه از بی توجهی بود اما بار هضمش شاید در توان نگنجد که باید به سیف علی حق داد .

روز تشیع پیکر این جوان در محل نبودم اما در روز سوم بر سر مزارش گویی محشر بر پا بود و ناله و ضجه ای که پایان نداشت و سیف علی ای که عکس مجتبی اش را آنقدر چرخاند تا از هوش رفت ...

دستم یارای نوشتن ندارد اما آنچه مرا به سیف علی دل رحم می کند اشک صادقانه ای بود که در تشیع جنازه غالب محلی ها می ریخت ...

مجتبی الیاسی فرزند سیف علی الیاسی در روز ... در مورخه  .... در پیش دیدگان جانعلی دایی الیاسی در اثر حادثه قطع درخت به رحمت خدا پیوست .

خدایش بیامرزد و سیف علی عزیز را صبر عطا فرماید .

این آخرین تصویر از مرحوم لطف الله کاظمی در ذهن من هست ، چرا که در این یکی دوسال اخیر اینگونه ایشان را دیده بودم.

از آنجا که در کشور مرده پرست شدیم واقعا شرمم می آید که بگویم ایشان هم آدم خوبی بود ، ولی وقتی ایشان واقعا آدم خوب و بی آزاری بود و مزاحمتی برای کسی نبود دلیل ندارد نگویم و ننویسم ...

او ساده و مهربان و بیآزار و خوشرو بود ، و کسی که راه خودش را می رفت و زندگی خود را میکرد و آرام بود و آرام مرد .

لطف الله دایی همسر ارجمند یوخابه خاله در روز ..... مورخه .... دار فانی را بر اساس سکته قلبی وداع و به دنیای آخرت کوچ کرد ...

... دقیقا بعد از فوت پدر عزیزم بود که سایت بلاگفا دچار مشکل شد تا وبلاک اساس که لنگان لنگان می رفت دچار ایست موقتی شود .

گویی این ایست نه تنها شامل حال وبلاگ اساس ، که اهالی اساس را هم در بر گرفت و عزیزانی هم در این ایام دچار ایست در زندگی دمیوی و به رحمت خدا رفتند .

حادثه فوت جناب فریبرزوهابی بسیار غیر منتظره و وحشتناک بود .

می گویند او مشغول شخم زنی زمین "خرد سی " بود که صدای برخورد و نیز فریاد ایشان همه را بسوی خود فرا خواند ...

... و صحنه ای که دل و روح از همه برد تا جان از دوست قدیمی ام ستاند .

فوت ایشان محل را به آه درناکی فرو برد و شکل جان سپردن این انسان با غیرت که از زیر دستگاه تراکتور به زحمت بیرون آورده شد تا در بغل فرزندانش با پیکری سوخته از بابت روغن داغ موتور نفس آخر را بکشد .

و من هم با این کلام فرزندش که حقش اینگونه مرگ نبود موافقم ، و نیز راضای به رضای خدا که به حتم حکمتی را از این شکل جان سپردن نهفه گذاشت .

روزهای نه چندان قدیم - دهه 60 - اوقات فراوانی را با ایشان به خلوت می گذراندیم و نیز نامه هایی که بین مان در ایام سربازی ایشان که همراه با جنگ تحمیلی همراه بود رد و بدل شد .

آری او زحمتکش و بی آزار و مرد زندگی بود و شهید کار ، که روحش شاد و یادش برقرار باد .

فریبرز وهابی در روز ..... مورخه ...... به رحمت خدا پیوست .

یک روز بیشتر فاصله نرفت که خبر دادند مشتی رحمت دایی پس از اینکه از دکان خود به منزل رفت جورابش را شست ، نمازش را خواند و با بیان احساس درد در پشتش در حالی که طاهره خاله بر پشتش " ضمات" می مالید در بغلش جان به جان آفرین تسلیم نمود .

مشت رحمت دایی رفت ولی انگار چراغ محل خاموش شد .

مشت رحمت دایی رفت ولی انگار "تکه پیش صغیر شد.

مشت رحمت دایی رفت ولی انگار خنده های محل رفت .

و مشت رحمت دایی رفت تا ما هم بدانیم این راه همگی ماست ...

مشت رحمت دایی در روز ... مورخه ... در یک شرایط خیلی به سلامت فوت نمود .

صبح روز فوت ساعت 5 وقتی زنگ تلفن همراه به صدا در آمدهیچ فرضی جز اینکه خاله از دنیا رفته باشد برایم متصور نبود ...

سریع خود را به منزل علی آقای کاظمی رساندم و در اتاقی که دو خواهر راضیه خاله و مادرم ننه بر بالین خواهر بزرگترشان ناله و زاری می کردند...

بچه ای خاله یک به یک وارد می شدند و ناله و شیون آهنگ زمینه آن صبح بود، تا اینکه دختر بزرگش شمسی خاله آمد ...

گویی طوفان آمد ...

گویی زلزله آمد ...

گویی همه چیز می چرخد...

گویی صبح روشنایی به سیاهی می گراید ...

گویی موج دریا خود را بر ساحل می کوبد ...

و گویی برای او دیگر آخر زمان است ...

آن صبح روز .... مورخه بود که آماده می شدیم تا این مادر زجر کشیده را از ساری به سوادکوه انتقال داده و ...

 و حالا فردا چهلم خاله مهربانمان است .

خدایش بیامرزد .

متنی برای پدر عزیزم در دست نوشتن است .

 بسم ا...

الهي رضاً بقضائك تسليما لأمرك.

چه تماشایی است، پرواز جان از عرصه ناسوت به عالم لاهوت تا شاخسار جنان و آرمیدن در جوار جانان. بدینوسیله از ابراز همدری عزیزانی که با تماس، پیام و حضورا بنده و خانواده ام را در غم در گذشت پدر عزیزم مورد تفقد قرار داده اند تقدیر و تشکر بعمل می آوریم.

شاد و سالم و پایدار باشید.

ایران منش

بهاره لاله‌ زاره من نميرم
تابستون وقت كاره من نميرم
پاييز جم هاكنم قوت زمستون
زمستون ورف‌ وباره من نميرم

شاعر نامعلوم

طبیعی است که انسان زادگاهش را دوست داشته باشد و طبیعی تر این که اگر ذوقی همراه شد نثارش کند .

بنده هم از این قضیه استثنا نیستم و لذا بر اساس فعالیت های در دست اقدام که "منظومه اِساس" بود فعلا قسمت اول آن که مربوط به خود محل است را نوشتم تا انشاالله به بخش های دیگر بپردازم .

منظومه اساس

گِمونم مِه دِل گوشه سَروشِته

 سُیو ابَر واری یِکدم بَروشِته

نَدومِبه چِه مِره ، دِلتنگی دَره

اِساس مَله ي گتِ سي دَره ؟

باته یاد اِساس کِمبه دِباره

شِه وسه التماس کِمبه دِباره

 ساري و قائمشهر رِه ، سَر اِلمِبه

پِلسفيد ، دَم نزمِبه ، پرَ گيرمِبه

 اَميرده ، اَتا دَم ، شَهره اِشِمِبه

راه كَفمبه ، پِشتِ سَره نِشمِبه

 بِچو ، نيشِرمِبه ، دِله ، وا دِمبه

سَرد او ، بَخرد نخَرد، تن ِ  راه دمِبه

سِلام و صِلوات ، از اون دياري

به عبدالحق، از عبدالحق دياري

سي ِ سَر ، نِفس راحِت كَشِمِبه

جِر کفمِبه پِشت ِ سَر ِ  نِشمِبه

كِنسكاج ، لَس دِمبه ، چِش ، سُو دَكِفه

مِه خِشک بَیه کیلِه ره ،  او دَكِفه

نا گِمون ،  مِنمو ، اون چِشِمه ي سَر

شيردون و مِسكلا و  یاد ِ دِلبر

تِموم خاطِراته  ، ياد يارمِبه

خنده و برمِه و ، فرياد يارمِبه

شِه دئیل وِنه ، سَرد او کِمبه

به یاد عَید ماه جیجه سُو کِمبه

شِه غِصه ره ونه اوجا شُورمبه

خِداجِه جز ونه همراه کورمِبه

 شِه دلِ ، چِشمه ي كنار اِلمِبه

ونِه جِه ، تکه پیش، قِرار اِلمِبه

تَکه پیش و تَکه پیش و تَکه پیش

تِموم درد و غم ، چاله وِِنه پیش

علمِ تن ، شِه نذری ره ، وَندمِبه

مِه چونه وَل نَووشه ، نَخِندمِبه

بِرنجی بوقِ ، یاده  زِنده کِمِبه

عاشورای ظهر ِسِه ، بِرمه کِمِبه

تکه پیش جِه ، نَفتِه ی کول ویمِبه

وِنه وَنوشه ره اِینجه بُو چیمِبه

نفته کول پِر از حرف و  راز هَسته

ونه سینه مِه شِعر همباز هَسته

ونه سینه ره غم، کِلی بِسانه

نَم کی وِنه کول سر، لی بِساته

نفته کول امه درده اِشِنه

ونه سینه ره تش بیته وشِنه

 نِفته ی کول ، همه ی رازه دُونده

 زِنا  کرده مَردی سِه ، نازه دونده

نفته کول اساس جهاز هسته

ونه سینه اساس سه راز هسته

نفته جه رو گیرمبه اِمبه شِه پیش

خَله تُومه دَرمِبه من تکه پیش

تکه پیشه ، تکه پیش مِن ، اِلمِبه

شِه دِل ،  وِنه سِر پیش مِن ، اِلمِبه

گِج مَنگو واری ، مَله  کَفِمِبه

وِنِه وا ره ، خالِک جُور ، سَفِمِبه

اِین وَر مَلِه ی اَرمُون بَووشِم

اُون وَر مَلِه ی قِربون بَوشِم

 وِنه هِیمه خَره ی دُور بَگردِم

ونه تَندیر دی جِه ، کُور بَگردِم

وِِنه کِلوم ِ کا ره، بُو بَکِشِم

ونِه اوکسر اوسه، نُو بکشم

ونه کتوله مار مار هاکنم من

ونه کهره تیمار هاکنم من

نِماشون بَهیه ، غَم ، کم نَهیه

مِه جِه ، اَتا رَخِف هَمدم نَهیه

سَر اِلمِبه مَله ره شُومِبه سی تک

شِه  دلِ غمهِ چال کِمبه وِنه تِک

 سی تک جِه مَله ره خارخار اِشِمِبه

نَفته ره شاهد شِه کار گیرمِبه

 سَر جِر ومبه شُومبه اِمامزاده پیش

  شِه نُوبته بَهیریم ، وِنه سِرپیش

  شِه نُوبته بَهیریم ، وِنه سِرپیش

... امسال یک چیزی برایم جالب آمد، لذا با خودم گفتم برای ثبت در زمانه در وبلاگ بنویسم :

در طول عمرم که همیشه عاشورا را در اساس گذراندم یک چیزهایی همیشه ثابت بود مثلا این سالها :

همیشه محمد سنجابی در امامزاده سر خواند که :

ای اهل حرم میر علمدار نیامد ، ای اهل حرم میر علمدار نیامد. علمدار نیامد علمدار نیامد ...

و همیشه ولی امینی صبح خونی را اجر می کند که :

فردا حسین سر می دهد شش ماه اصغر می دهد ، ای صبح صادق وا مشو ...

و همیشه ذات الله عمو ذولجناح را درست می کند.

و همیشه ناصر وهابی علم بر دوش می گیرد .

و همیشه غلام واحدی یزید کشون راه می اندازد .

و همیشه ارسلان نوروزی شام غریبان می گیرد .

و همیشه ادریس سنجابی با سیستم صوتی سر و کله می زند .

و همیشه نوروز علی حیدریانفر و عنایت سنجابی " ملا پول" جمع می کنند .

و مثل همیشه گلمحمد امینی در تمام پدیرایی ها پیش خدمتی می کند .

ونیز بعضی ها هم در اجرای امور نقش معاونت را ایفا می کنند مثلا بهمن وهابی در ذولجناح ، حسین سنجایی و برادران در شام غریبان ، و ...

البته خیلی های دیگر در عزاداری و پذیرایی خدمات شایسته ای دارند که انشاالله به آنها می پردازم .

این یک طرف، آن یک طرف

شمر و سنان، خنجر به کف، این یک طرف، آن یک طرف
                                در نوحه نی ،در ناله دف، این یک طرف، آن یک طرف
یک سو رها تیر از کمان، یک سو زنندش از سنان
                                    یک سو ز تیغ جان ستان، این یک طرف، آن یک طرف
صف بهر جنگش می زنند، یک سو خدنگش می زنند
                        یک جا ز سنگش می زنند، این یک طرف، آن یک طرف...
آن از سرش افسر کشد، وین رختش از پیکر کشد
                     آن جوشنش از بر کشد، این یک طرف، آن یک طرف...
بر دورآن شه کشتگان، تن بر زمین، سر بر سنان
                    این غرقه خون، آن خون چکان، این یک طرف، آن یک طرف...
کلثوم و زینب، رو به رو، آشفته و ژولیده مو
                    این سینه زن، آن نوحه گو، این یک طرف، آن یک طرف
یک سو سکینه نوحه گر، یک سو رقیه خون جگر
                    این خشک لب، آن دیده تر، این یک طرف، آن یک طرف
این را دریده گوش بین، آن رفته دل از هوش بین
                    از ناله آن در جوش بین، این یک طرف، آن یک طرف
یک سو یتیمان در به در، یک سو غریبان خون جگر
                    این بی پدر، آن بی پسر، این یک طرف، آن یک طرف...
این در فغان، آن در خروش، آن همچو بلبل در سروش
                    این در غش و آن رفته هوش، این یک طرف، آن یک طرف
زنجیر و غُلّ آهنین، بر پای زین العابدین
                    در شیون آن، در ناله این، این یک طرف، آن یک طرف
قدّی نگون گشته ز زین، نخلی تپان اندر زمین
                    این ارغوان، آن یاسمین، این یک طرف، آن یک طرف
خونی روان گشته چو جو، سروی نگون گشته براو
                    غلتان سری مانند گو، این یک طرف، آن یک طرف...
عباس را بازو ز کین، افتاده بر روی زمین
                    این از یسار آن از یمین، این یک طرف، آن یک طرف...
ماهی تپان بر روی خاک، مهری به نیزه تابناک
                    این خون چکان،آن چاک‌چاک، این یک طرف آن یک طرف
اکبر سرش از تن جدا، قاسم ز خون بسته حنا
                    این هر دو تن، گلگون قبا، این یک طرف، آن یک طرف
این هر دو گل با رنگ و بو، والشّمس رو، واللیل مو
                    ابرو به ابرو، رو به رو، این یک طرف، آن یک طرف...
نظم« فدایی» با قلم، این لعل و آن شاخ بَقَم
                    این در نوا، آن در رقم، این یک طرف، آن یک طرف

امشب اگر فردا شود

از خون زمین دریا شود امشب اگر فردا شود
محشر همی برپا شود امشب اگر فردا شود

زانجم فلک لشکر کشد وز ماه نو خنجر کشد
دامن به خون اندر کشد امشب اگر فردا شود

خون از دم خنجر رود از تن به نیزه سر رود
دامن به خون اندر کشد امشب اگر فردا شود

دامن فلک پرخون کند خون عرصه را گلگون کند
دل دیده را جیحون کند امشب اگر فردا شود

از پشت زین، سلطان دین غلتد چو ماهی بر زمین

بُرَّد سرش شمر لعین امشب اگر فردا شود

از جور چرخ واژگون از ذوالجناح غرقه خون

زین می‌شود در برنگون امشب اگر فردا شود

تن جمله بی‌سر می‌شود سر بر سنان بر می‌شود
آشوب محشر می‌شود امشب اگر فردا شود

عباس از توسن فتد دستش جدا از تن فتد
چون گل در این گلشن فتد امشب اگر فردا شود

از ضرب تیر و تیغ کین اکبر فتد از پشت زین
صد پاره چون گل بر زمین امشب اگر فردا شود

آتش زند بر خیمه‌ها شمر لعین بی‌حیا
سیلی زند بر طفل‌ها امشب اگر فردا شود

دیشب برای تکمیل پروژه سالنامه تبری سال آینده دنبال اشعار محلی مازندرانی می گشتم ، به دوبیتی هایی رسیدم که خیلی برایم آشنا بود و احساس قرابت بالایی داشتم که ناگهان چشمم به  سراینده اش خورد و دیدم بنام خودم هست .

برای پدر بیمارم

خَله بوُرد و ، اَتا پِروُک بَموُندِس

همه چین و ، همه چروک بَموُندِس

توُ دارِ تنِ شوُ ، چَنده بِلنده

وِنه قامِت اِسا ، با توک بَموُندِس

برای دنیای مجازی

دیگه دِنیای بازی ره کورمِبه ؟

وِنه عِشقه هِمبازی ره کورمِبه ؟

چِهل سال بَتِجستِن ، خِر نَدیهن

اِسا وِنه مِجازی ره کورمِبه ؟

... با " ابوالخیر عمو" و غلام واحدی و علی کاظمی مشغول گشت و گذار در گگل ارس بودیم که بتوانیم چشمه های ند نظر برای آب شرب اساس را مسیر یابی کنیم .

منطقه مد نظر می بایست ارتفایی بالاتر روستای اساس را می داشت و لذا سمت و سوی مورد جستجو بسمت ارتفاعات جنگلی بین اساس و دودانگه بیشتر مورد جستجو بود ...

حوالی منطقه غار اساس را جستجو می کردیم که غلام به عمو گفت ارتفاع چشمه زیر غار تا اساس را اندازه بگیریم که عمو پرسید چشمه نزدیک " عبِاس بخت " را می گویم که عمو با حرکت سر تائید کرد .

از آنها نام " عبِاس بخت " را پرسیدم که غلام گفت :

بیش از چهل سال پیش در زمستانی "مرحوم عباسعلی سنجابی" تنهایی به شکار رفته بود که ظاهرا گوزنی را مورد هدف قرار می دهد و گوزن زخمی از دستش در می رود و او به دنبال گوزن در منطقه غار به جستجو می پردازد که به ناگاه متوجه می شود آفتاب غروب کرده است و شب تاریک و سوزناک زمستانی فرا رسیده است  .

او نایی برای برگشت ندارد و نیز راهی ندارد مگر آنکه شب را  آنجا در کنار رودخانه بماند لذا نقطه ای را مد نظر قرار می دهد و به سراغ کبریت می رود که رطوبت آن را فرا گرفته بود و سفره اش هم از نان تهی بود لذا به ناچار زیر درختی در آن هوای سرد زمستانی، با چشمان بیدار شب را به سپیده صبح می رساند تا بتواند به راه بیافتد .

آنگاه که سپیده صبح می زند بطرف زمین شالیزاری خود " ولو روار " که همیشه در " نپارش " امکانات اولیه و خورد و خوراک وجود داشت رفت و به گفته خودش از بس خسته بود دو روز را در " نپارش " خوابید .

خداوند منان " عبِاسعلی دایی " را بیامرزد .

شاید سخت باشد برای نوشتن و وصیت کردن برای انسانهائی که خود را اشرف مخلوقات میدانند.

اما بد نیست چند نکته ای را در این روزهای کوتاه باقیمانده از عمرم برای آیندگان بگویم.

من و خانواده ام روزی در این سرزمین قلمروی داشتیم به وسعت دانائی  انسانهای شریف و فهیم.

با گذشت زمان و افزایش برنامه های توسعه، زیستگاههائی که من وخانواده ام در آن زیست میکردیم رو به نابودی نهاد . خیلی از اقوامم را در این سالها از دست دادم .

فرزندانم را شکار کردید تا تفریحی برای خود داشته باشید.تنم را آماج گلوله کردید تا شاد باشید که نسلی را منقرض میکنید.

بدترین گرسنگی ها را تحمل کردم و گاهی از سر ناچاری و غریزه ، دل به گوسفندی بستم که نبودش برای من وخانواده ام معنای نیستی بود.

درچشمه ای که آب مینوشیدیم، زهر ریختید تا تن بیهوش شده ما را سلاخی کنید.من گر چه سخت جان تر از بقیه همنوعان خود هنوز زندگی میکنم.اما نیک بدانید فردا روزی که خیلی هم دیر نیست باید برای احیای نسل پلنگ و یوزی که در انحصار شماست باید دست بدامن دیگر کشورها شوید تا نسلی را احیا کنید که از آن شما نیست، من از احیا ی نسل سوخته هیچ نمیدانم ،اما شنیده ام که اگر در چاهی که آب ندارد آب دستی بریزند این آب خواهد گندید.

چگونه نمیتوان از چند قلاده پلنگ حفاظت کرد اما حاضر میشوید در حرکتی نمادین به فکر زنده کردن نسل شیر و ببر مازندران باشید.این جمله را از پلنگی زخمی و قطع نخاع که روزگار سختی را در بستر بیماری میگذراند به یادگار داشته باشید که اگر شما موفق شوید نسل سوخته ببر و شیر مازندران را احیا کنید ،در مرحله بعد از احیا چگونه قادر به حفاظت آنها خواهید شد.شما که توان حفظ من،خانواده و فرزندان مرا ندارید چگونه ادعای حفاظت از چند گونه منقرض شده را دارید.

مناطق حفاظتی ،تحت عنوان حفاظت شده،پارک ملی،منطقه امن و اثر ملی درآمده شاید با این جمعیت محیط بان ،تنها تسکینی برای چند سال زندگی بیشتر برای ما باشد اما در نهایت طی چند سال آینده همه خانواده من به انقراض محکومند.

تفنگ هائی که تعداد آنها چندین برابر جمعیت زیستمندان بی زبان این مرز و بوم است اگر روزی که جمعیت ما نابود شود به چه چیز شلیک خواهد کرد؟شاید به جان همدیگر بیفتید. جمعیت طعمه های ما به اندازه کافی بر اثر شکار کم شده ،کجای فهم شما آدمها جائی برای ادامه زندگی ما باز کرده است.این همه فشار بر من وامثال من شایسته مردمانی که دم از تمدن کهن میزنند نیست.

شاید قطع درختان ،ساخت ویلا ،توسعه جاده واحداث کارخانه درجائی که ما زندگی میکردیم مهم تر از زندگی امثال من بود.شایداین نوعی غرور ملی بود تا بر سر راه من تله کار بگذارید و تن مرا آماج گلوله نموده و به همین هم بسنده نکنید و آنقدر بر کار خود اصرار ورزید تا از پوست امثال من فرشی برای خود پهن کنید.من قهرمان ملی شما نبودم که اگر چنین بود راه را بر زندگی من نمی بستید.

کاش من در این دیار بدنیا نمیآمدم.چرا که بر خلاف شما، تنها برای بقا میجنگیدم آنهم نه با شما بلکه برای زنده ماندن زن وفرزندانم ، اما شما ناجوانمردانه انگشتان دستانم را بریدید،گلوله های فراوان بر تنم نهادید،ودر نهایت پس از تحمل درد فراوان جانم را ستاندید.

من رفتم نه برای اینکه پیر بودم ، من رفتم نه برای اینکه زن وفرزندانم را دوست نداشتم، من رفتم چون خسته بودم ، خسته از بی پناهی ، خسته از بی امنیتی، خسته از در بدری و بی خانمانی، خسته از انسانها وخسته از این همه نامرادی ها. 

اکنون که به سوی خالقم میروم بدو خواهم گفت که با من و امثال من چه کردید.

قهرمان این داستان یکماه پیش پس از 10 روز تحمل درد فراوان و کوباندن سر خود به قفس با تزریق آمپول بیهوشی با دوز بالا در دانشکده دامپزشکی از درد فراوان رهائی یافت.

در 6 سال گذشته 56 قلاده پلنگ در کشور براثر حوادث مختلف ازجمله تصادفات جاده ای ، تیراندازی و مارگزیدگی تلف شده اند که 10 قلاده آن در سال جاری کشته شده است.

طبیعت ایران

سر به سجده ی شکر گزاریم که حضور به چمنگه مازند دیار داریم و هُشیار به معرفتِ کردگار که بدین خوانِ نعمتمان نشاند  ...                               "بخشی از مقدمه سررسید توسط استاد کیوس گوران"

   بی شک حفظ آداب و رسوم بومی هر منطقه نیاز به رجوع  و تکرار آن در مسیر زندگی می باشد و

بالطبع بار مسئولیت دوستداران به فرهنگ بومی و محلی جهت مراقبت از آن  سنگین تر از دیگران احساس است . 

با این باور که کار هنری برای ماندگاری هر فرهنگی شیوه ای بی بدیل می باشد لذا تولیدسررسید تبری را با آمیزه ای از هنر بومی مازندران در دستور کار قرار داده ایم تا وظیفه خود را هرچند اندک ولیکن به جهت نیاز نسل امروز و فردا انجام داده باشیم .

 سررسید تبری 1393 شمسی و 1525 تبری ، کار فاخری است که علاوه بر روزشمار تبری دارای روز شمار شمسی ، قمری و میلادی می باشد و محتوای آن حاوی تصاویر و اطلاعاتی از هنرمندان شعر و موسیقی  و حکایات بومی مازندران است که پیشنهاد می شود  وجودش در منازل مازندرانی ها ضروری به نظر می رسد .

    این کار در راستای احیا و حفظ فرهنگ و آداب و رسوم غنی بومی و محلی استان مازندران است  تا کمکی باشد برای ماندگاری داشته هایی که می رود به فراموشی سپرده شود .

مشخصات :

بهای فروش :

ضمنا آمادگی جلد اختصاصی برای خرید بالای 500 جلد به بهای 135000 وجود دارد

شماره تماس جهت خرید : 09101594674

منظومه معروف شاباجي، كه در آلاشت طرفداران زيادي دارد، از زيبايي‌هاي زباني خاصي برخوردار است. خواندن اين منظومه، علاوه بر موسيقي روان آن، فضاي محيطي و بكر خلق شعر را به تصوير مي‌كشد. 

منظومه شاباجي

اي دادا بيدادا اي برادرون (اي برادرها فرياد مرا بشنويد)

شاه باجي نازدار مه چنه مهربون (شاه باجي ناز دار من چقدر مهربان است)

اسپه دسا بال ا صورت شير و خون(دست‌هايش سپيد و صورتش گلگون است)

 قد بلن بالا و مه چنگ ميون  (بلند بالا و كمر باريك است)

كمند گيس آ ترز مازرون(كمند گيسوي او ترز مازندران است)

ته اسپه گندم من اسپه آرد نون(تو گندم سفيد و من آرد سفيد هستم)

ته منه خرش ا عسل ا راغون (تو خورش و روغن و عسل من هستي)

ته سور چنار و من ته ساهه بون(تو چون چنار بلند و من سايه‌بانت هستم)

من مشكي دستمال و ته سوال ميون(من مانند دستمال سياه بر پيشاني تو بسته‌ هستم)

ته مسجد شاه و من ته چراغون(تو مانند مسجد شاهي كه تو را چراغان مي‌كنم)

نردبون بهلم بوريم آسمون(نردبان بگذارم به آسمان بروم)

ادامه ...

استاد در بستر بیماری بسر می بردند ولیکن شرایط روحی مناسبی داشتند ، گویا از بستگان فوت کرده بودند که با همسر گرامیشان پیگیر ماجرا بودند .

کنار بستر استاد معجونی بود از دارو ، تلفن ،کتاب دیوان حافظ و پروین اعتصامی ، چند عینک و ذره بین و ساز خاموش لله وا ... ، بله دکوراسیونی که این بخش از زندگی استاد حسینعلی طیبی بود .

استاد خسته و دل گرفته استقبال نمود و اینکه چه عجب اینهمه زود زود !  سر می زنید ! ، با این جمله باب سخن گشود و خاطره ای از از " بابعلی دایی " روستای اساس  برایمان تعریف کرد که :

در ایام دور برای محرم آخوندی را برای روستای اساس آوردند و آخوند در منبر یک حکم شرعی را بیان می نمود که بجهت اختلاط زنان و مردان سعی در رعایت بخش اخلافی اش را داشت که ظاهرا حوصله " بابعلی دایی" سر رفت و در بین جمعیت شفاف گفت آنچه را آخوند نتوانست بگوید ...

اینها همه صحبت ما با استاد نبود ،  بلکه آن قسمت که بنده را متاثر نمود آنجا بود که استاد گفت : " اسا مریض روز بزرگداشت بهیتن چه فایده ؟ اسا که من از برنامه تجلیل لذت نورمبه و ونه با دست عصا ، چهار نفر مه زیر بغل ره دارن تا من راه بورم چه فایده ؟ اون زمون که من تونستمه از توجه به خودم لذت بورم آقایون  کجه دئینه که اسا هی انه فیلم گیرنه بعد در شونه که شونه ...

رو به من که آقای سنجابی - ایران منش - شونی مه رفقونه گونی اینان اینجوری هستنه شما کجه درنی که الآن چند ساله که شما ره نویمبه ؟ وشون اماره تحویل نهیرنه شِما چرا ؟ مه دل تنگه ...

و ...

       دیروز جهت عرض ارادت و حال و احوال پرسی با همراهی جناب آقای محمد غلامی خدمت جناب استاد ابوالحسن خوشرو رسیدیم ، صحبت های متفاوتی شد ، از برگزاری یک بزرگداشت بزرگ و جدی برای استاد تا شونیشتی که در آینده نزدیک بمناسبت "چله شو" بر گزار خواهد شد ...

       در آخرهای نشست استاد به قضیه کرب زنی اشاره نمودند که برایم جالب بود : اینکه  کرب زنی از آیین های سنتی عزاداری مردمان منطقه طبرستان بوده است، که کم کم رو به فراموشی سپرده می شود .

« و هراز گاه در گذر زمان در گذر بی صدای ثانیه های دنیای فانی، جرس کاروان از رحیل مسافری خبر می دهد که در سکونی، آغازی بی پایان را می سراید »

در روز سوم فوت "پیرجان دایی" ، "اُمه خاتون خاله" فوت کرد ودر روز دوم ایشان همین الان جناب علی آقای کاظمی خبر دادند "کلثوم خاله" فوت کردند ...

این چه حکمتی است ، نمی دانم ، ولیکن هر سه عزیزی که این سه چهار روز فوت کردند سالها بیماری کشیدند و با کوچ ابدی و پیوستن به حضرت حق از درد و رنج مضاعف نجات یافته اند البته بقول مادرم : سنگ زیر خاک حیف است ...

بنده به نیابت از خود و همه هم محلی های عزیز به خانواده محترم این عزیزان تسلیت عرض می نمایم .

         ... ماندلا  27 سال زندانی بود ، 27 سال کنج قفس را بخاطر آزادی و اندیشه پاک انسانی اش تحمل کرد ، و وقتی آزاد شد گفت : می بخشم اما از یادم نمی برم ...

      ایشان اسطوره صبر و مقاومت بود و شاید علتی را که مرا وادار کرد که در یک سایت بومی و محلی از یک شخصیت خارجی اما جهانی اینجا بنویسم به همین خاطر بود ...

          او در سرزمینی قامت برای مبارزه برافراشت که تبعیض نژادی پرچمش را به اهتزاز در آورده بود و بین انسان ها فرق قائل بود ، اما او قد علم کرد و ایستاد و مبارزه کرد تا به سفیدها بفهماند که هیچ برتری ای بر سیاه ها ندارند و نیز به سیاه ها هم ...

و من خشنودم که در زمانی زندگی کرده ام که در آن روزگاران ماندلا هم زندگی می کرد ...

ماندلا یک روستا زاده بود بنظر شما آیا مادران اساس ماندلائی می زایند ؟

هنوز یک ساعت از فوت این انسان بی آزار و ساده نگدشته بود که به محل رسیدم ، با همراهی اندک محلی هایی که حضور داشتند جنازه را کنار چشمه سر آوردیم تا غسل و کفن کنیم ...

برای اولین بار بود که در غسل یک فوتی دخیل شده بودم یعنی بنده آب می ریختم و ذات الله عمو و میکائیل دایی او را با دستوراتی که ابوالخیر عمو می داد شستند و غسل و کفن نمودند ...

جمعیت قابل توجهی آمده بود و این نشانگر دوست داشتن مرحوم و به احترام آقای علی میرزایی فرزند ارشد پسر ایشان بوده است که خداوند به ایشان و خانواده محترمشان صبر عطا فرماید .

پیر جان دایی بیش از 90 سال عمر کرده است و مصداق بارز این جمله است که : واقعا آزارش به یک مورچه نرسیده  است .

خدایش رحمت کند و به بازماندگانش صبر عطا فرماید .

من متن کوتاه زیر را سیاسی نمی پندارم چون ...

نمی شود از کنار بعضی از حوادث به سادگی گذشت ، ارزش بعضی از روزها از ماهها و سال ها افزون تر است ، و امروز هم از همین روزهاست که باید ارج بنهیمش ...

سه روز اخیر اخبار جلسات انرژی هسته ای ایران در ژنو ، در نشست ایران با 1+5 را رصد میکردم و دیشب هم تا یک ونیم شب پای کامپیوتر با سایت های خبری نشستم اما صبح زود بود که با تلفن عزیز هموطنی خبر توافق ایران با غرب و آمریکا را شنیدم.

حس شادی وجودم را در بر گرفت و نیز حسرت از سالهایی که تدبیر در سر زمین من واژه ای غریب بود ، ...

غرب و آمریکا همیشه به دنبال منافع خودشان بوده اند و هیچگاه از ماهیت سلطه گری خود دست برنمی دارند اما با تدبیر می شود بازیچه دست آنان نبود و عروسک بازی های خیمه شب بازی هایشان نشد .

راستی عصبانیت اسرائیل و سران عربستان را می بینید ؟ به نظرتان چرا ؟ 

آیا نه اینکه از قطع ارتباط مان بیشترین بهره را برده اند ؟ و حالا منافع شان در خطر افتاده است ؟

راستی چرا افراطی های درون و برون یکدست شده اند و ادبیات همگنی را می رانند ، راستی منافع شان در چیست ؟ نکند منافع افراطی های داخلی نیز همچون منافع خارجی ها از جنگ و خون و خون ریزی تامین می شود ؟ انشاالله که اینگونه نیست و از سر بی تدبیری و ساده انگاری است .

به والله دلم برای رابطه با آمریکا لک نزده است ، و هیچگاه حداقل حمله ناو نظامی آمریکا به هواپیمای مسافر بری کشورم و انهدام آن را بر آب های خلیج فارس ، که تمام مسافرهایش را شهید کردند از یادم نمی رود و ... ، اما آیا چین و روسیه به غیر از کام جویی و بهرمندی از شرایط ، قصد خدمتی هم داشته اند؟

بهر حال امروز همه شاد شدند و من هم شاد و خدا کند این شادی همیشه برای مردم کشور عزیزم پایدار باشد ، خدا کند تدبیر سرلوحه همه امور باشد و جوانمردی ...